Εστραγκόν

Αρωματικό χόρτο από τη Σιβηρία, έγινε γνωστό στην Ευρώπη απο τους μεσαιωνικούς χρόνους. Τώρα καλλιεργείται στο βόρειο ημισφαίριο, κυρίως.

Είναι πιο γνωστό ως μυρωδικό μέσα σε ξύδι. Εχει μία γλυκιά καυτερή γεύση, πιπεράτο άρωμα που μοιάζει με του άνηθου. Προστίθεται σε διάφορες σάλτσες, πάει με ελαφρά πιάτα πουλερικών, βραστό ψάρι ή πιάτα με αυγά.

Απαντάται και σαν "μείγμα βοτάνων" μαζί με μαϊντανό, πράσο και τσέρβιλ.

Artemisia dracunculus, Δρακόντιο ή σταχούρι,
Αγγλικά : estragon, green sagewort, silky wormwood. French tarragon

Καγιέν

Κόκκινο πιπέρι που φτιάχνεται απο αποξηραμένες καυτερές πιπεριές Τσίλι.



cayenne

Μαύρη μουστάρδα

Η μαύρη είναι πιο καυτερή από την άσπρη μουστάρδα.Καφετιά ή ινδική μουστάρδα Είναι ο ολόκληρος σπόρος μουστάρδας που χρησιμοποιείται στις συνταγές για κάρυ και είναι λιγότερο έντονη από τη μαύρη.

Αμερικάνικη μουστάρδα

Η αυθεντική αμερικανική φτιάχνεται από σπόρους άσπρης μουστάρδας με ζάχαρη, άσπρο κρασί ή ξίδι, το χρώμα της είναι κίτρινο, έχει γεύση γλυκιά και μάλλον μοιάζει περισσότερο με παχιά σάλτσα παρά με μουστάρδα.

Εξαιτίας της ελαφριάς γεύσης της, χρησιμοποιείται ευρέως σε χοτ ντογκ και χάμπουργκερ.

Μουστάρδα διαίτης (dietsenf)

Είναι πρασινόχρωμη και ανάλατη και ειδικά φτιαγμένη για εκείνους που δεν τρώνε αλάτι.








Γερμανικής προέλευσης

dietsenf mustard

Μουστάρδα serf

Για τους λάτρεις των καυτερών γεύσεων, η σαρφ ή έξτρα σαρφ-καυτερή ή πολύ καυτερή είναι η ιδανικότερη επιλογή. Στη Βόρεια Γερμανία μάλιστα, σερβίρεται άφθονη με την κουτάλα.





Γερμανικής προέλευσης serf

Αγγλικές μουστάρδες

Η γεύση τους είναι απλή και καυτερή αλλά όχι ιδιαίτερα δυνατή, το χρώμα της είναι έντονο κίτρινο και παρασκευάζεται από ποικιλία πολύ λεπτοκομμένων σπόρων.

Συνδυάζεται μοναδικά με ψητό βοδινό και γενικότερα ψητά κρεατικά, λουκάνικα από βοδινό ή χοιρινό κρέας, πίτα από χοιρινό κ.ά. Ακόμη είναι η ιδανική μουστάρδα για να παρασκευάσουμε δυνατή σάλτσα μουστάρδας που πηγαίνει με λιπαρά ψάρια, όπως ρέγκα ή σκουμπρί.

Μουστάρδα de Meaux

Εχει μία περίεργα νόστιμη γεύση μούχλας, είναι καυτερή αλλά όχι ενοχλητικά και αποτελείται από ένα μοναδικό μείγμα από τριμμένους και μισοτριμμένους σπόρους, με κοκκώδη υφή.

Ιστορία

Λέγεται ότι πρωτο σερβιρίσθηκε στον βασιλιά της Γαλλίας το 1632 και απο τότε άρχισε να πωλείται σε πήλινα δοχεία σφραγισμένα με βουλοκέρι.

Μπορεί να εκτιμήσει κάποιος πραγματικά τη γεύση της, όταν τη συνδυάσει με λουκάνικα, μπέικον, κρύα κρεατικά και πίτες με χοιρινό.

Μουστάρδα του Bordeaux

Πρόκειται για μία σκούρα καφετιά και αρκετά ξινή μουστάρδα, καθώς και πιο αρωματική από αυτήν της Ντιζόν. Είναι μοναδική στη συνοδεία μπριζόλας, αφού συμπληρώνει παρά καλύπτει τη γεύση του κρέατος.








Γαλλικής καταγωγής

Μουστάρδα Ντιζόν

Απο τις πιο διάσημες μουστάρδες.

Αλλες έχουν κρεμώδες γκρι-κίτρινο χρώμα και λεπτή γεύση και άλλες είναι πιο ανοιχτόχρωμες και ραφινάτες.

Στην Ντιζόν, πρωτεύουσα της μουστάρδας, αναμειγνύουν τη μουστάρδα με αλάτι, άσπρο κρασί, μπαχαρικά και χυμό από αγουρίδες, δηλαδή ξινό χυμό φτιαγμένο από άγουρα σταφύλια.

Οι μουστάρδες Ντιζόν εκτός του ότι είναι οι πιο γνωστές, είναι και οι πιο φημισμένες, αφού χρησιμοποιούνται περισσότερο από κάθε άλλη μουστάρδα, για σάλτσες, μαγιονέζα, βινεγκρέτ, κ.ά.

Γαλλικής προέλευσης

Dijon mustard

Μουστάρδα

Η μουστάρδα παράγεται από τους σπόρους σιναπιού, οι οποίοι, όταν κοπανιστούν, μετατρέπονται σε μία βαθυκίτρινη σκόνη που σε συνδυασμό με νερό ή ξίδι, μας δίνει τη μουστάρδα.

Οι άνθρωποι τη χρησιμοποιούν από τα πολύ παλιά χρόνια για την ιδιαίτερη, καυτερή και πικάντικη γεύση που δίνει στα φαγητά. Μάλιστα ήταν τόσο σπουδαία και απαραίτητη η γεύση της για τους Ελληνες και τους Αρχαίους Αιγυπτίους, που συνήθιζαν να μασουλάνε σπόρους μουστάρδας κατά τη διάρκεια του φαγητού.

Ιστορία
Η πρώτη συνταγή μουστάρδας βρίσκεται στα βάθη των αιώνων, αφού εμφανίστηκε τον 6ο αιώνα και διαδόθηκε στη Βουργουνδία. Σύμφωνα με την ιστορία, στις αρχές του 14ου αιώνα, ήταν τόσο μεγάλη η λατρεία που είχε ο Πάπας Ιωάννης ΚΒ για τη μουστάρδα που έφτασε στο σημείο να δημιουργήσει για τον πολυαγαπημένο του ανιψιό, την υπηρεσία του «μεγάλου μουσταρδιέρη του πάπα». Στα τέλη του 16ου αιώνα στην Ορλεάνη και γύρω στα 1630 στην Ντιζόν, παρασκευάστηκαν και τα πρώτα παράγωγα ξιδιού και μουστάρδας.
Τον 18ο αιώνα, κάποιος με το όνομα Νεζεόν καθιέρωσε τη συνταγή της «δυνατής» ή «λευκής» μουστάρδας, ενώ ταξιδεύοντας ακόμη πιο πίσω στον χρόνο, ακόμη και στη Βίβλο αναφέρονται οι «σπόροι σιναπιού»,αφού οι Ελληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τους σπόρους της μουστάρδας, για την καρύκευση κρεάτων και ψαριών.
Επίσης τα πολύ παλιά χρόνια οι άνθρωποι μην έχοντας την δυνατότητα χρήσης πολλών φαρμάκων, είχαν ανακαλύψει τη χωνευτική δράση της μουστάρδας και έτσι την συνδύαζαν με βαριά φαγητά που περιείχαν χοιρινό και τυρί, για να τους βοηθάει στην πέψη.
Ακόμη, οι κυνηγοί όταν ήθελαν να ζεσταθούν ύστερα από μία δύσκολη παγωμένη μέρα, έβαζαν τα πόδια τους μέσα σε μια λεκάνη με μουστάρδα για να διώξουν τις κρυάδες και τέλος σε περιπτώσεις αρθριτικών, χρησιμοποιούσαν ζεστά καταπλάσματα με μουστάρδα, για να αντιμετωπίσουν τους πόνους των κλειδώσεων.

Εξέλιξη
Στο πέρασμα των αιώνων η μουστάρδα εξελίχθηκε ανάλογα με τον τόπο παραγωγής της. Οι διάφοροι λαοί παρασκεύαζαν διάφορα είδη μουστάρδας, ανάλογα με το υγρό που χρησιμοποιούσαν όπως κρασί, νερό, ξίδι και μούστο καθώς και τα διαφορετικά μπαχαρικά. Ετσι φτάσαμε σήμερα στη σύγχρονη εποχή, να βρίσκουμε μία τεράστια ποικιλία από μουστάρδες, από άσπρες μέχρι σκούρες κίτρινες, γλυκές, πικάντικες, ξινές, αρωματισμένες με φρούτα, με καυτερές πιπεριές, με χυμό πορτοκαλιού ή λεμονιού, με κάππαρη και αντσούγιες ή ακόμη και με μπίρα, κ.ά.
Σήμερα

Η μουστάρδα όπως τη γνωρίζουμε με τη συνηθισμένη της μορφή είναι μια αλοιφή που φτιάχνεται από τους τριμμένους σπόρους της μαύρης μουστάρδας και της άσπρης, και λέγεται κίτρινη μουστάρδα. Η μουστάρδα αποτελεί, τη βάση αμέτρητων, κρύων και ζεστών, σαλτσών, καθώς και για την επάλειψη, πριν από το ψήσιμο του χοιρινού, του κοτόπουλου και ορισμένων ψαριών (των πιο λιπαρών). Σε όλες τις περιπτώσεις αποτελεί ένα εξαίσιο γαστρονομικό καρύκευμα και διατίθεται σε μεγάλη ποικιλία αρωμάτων.
Γαλλικές μουστάρδες

Μουστάρδα Ντιζόν: Υπάρχουν διάφορα είδη και είναι οι πιο διάσημες. Αλλες έχουν κρεμώδες γκρι-κίτρινο χρώμα και λεπτή γεύση και άλλες είναι πιο ανοιχτόχρωμες και ραφινάτες. Στην Ντιζόν, πρωτεύουσα της μουστάρδας, αναμειγνύουν τη μουστάρδα με αλάτι, άσπρο κρασί, μπαχαρικά και χυμό από αγουρίδες, δηλαδή ξινό χυμό φτιαγμένο από άγουρα σταφύλια. Οι μουστάρδες Ντιζόν εκτός του ότι είναι οι πιο γνωστές, είναι και οι πιο φημισμένες, αφού χρησιμοποιούνται περισσότερο από κάθε άλλη μουστάρδα, για σάλτσες, μαγιονέζα, βινεγκρέτ, κ.ά. Να θυμόμαστε, ότι όταν έχουμε μια συνταγή η οποία περιλαμβάνει μουστάρδα, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε χωρίς άγχος μία δυνατή Ντιζόν.

Μουστάρδα του Μπορντό: Πρόκειται για μία σκούρα καφετιά και αρκετά ξινή μουστάρδα, καθώς και πιο αρωματική από αυτήν της Ντιζόν. Είναι μοναδική στη συνοδεία μπριζόλας, αφού συμπληρώνει παρά καλύπτει τη γεύση του κρέατος.

Μουστάρδα Ντε Μο: Η μουστάρδα Ντε Μο είναι αρκετά ιδιαίτερη. Εχει μία περίεργα νόστιμη γεύση μούχλας, είναι καυτερή αλλά όχι ενοχλητικά και αποτελείται από ένα μοναδικό μείγμα από τριμμένους και μισοτριμμένους σπόρους, με κοκκώδη υφή. Κανείς μπορεί να εκτιμήσει πραγματικά τη γεύση της, όταν τη συνδυάσει με λουκάνικα, μπέικον, κρύα κρεατικά και πίτες με χοιρινό. Ιδιαίτερη είναι και η συσκευασία της, αφού τη βρίσκουμε σε πήλινα βάζα, όπου ο φελλός τους έχει σφραγιστεί με βουλοκέρι και φτιάχνεται σύμφωνα με μια μυστική συνταγή-επτασφράγιστο μυστικό από το 1760.

Μουστάρδα Πουάβρ βερ: Παρασκευάζεται από πράσινους σπόρους πιπεριού και έχει ήπια καυτερή γεύση.

Αγγλικές μουστάρδες
Ηγεύση τους είναι απλή και καυτερή αλλά όχι ιδιαίτερα δυνατή, το χρώμα της είναι έντονο κίτρινο και παρασκευάζεται από ποικιλία πολύ λεπτοκομμένων σπόρων. Συνδυάζεται μοναδικά με ψητό βοδινό και γενικότερα ψητά κρεατικά, λουκάνικα από βοδινό ή χοιρινό κρέας, πίτα από χοιρινό κ.ά. Ακόμη είναι η ιδανική μουστάρδα για να παρασκευάσουμε δυνατή σάλτσα μουστάρδας που πηγαίνει με λιπαρά ψάρια, όπως ρέγκα ή σκουμπρί.

Γερμανικές μουστάρδες

μουστάρδα ζενφ: Προέρχεται από ένα μείγμα μουστάρδας σε σκόνη και ξιδιού, έχει έντονη καυτερή γεύση και άρωμα.

μουστάρδα σαρφ: Για τους λάτρεις των καυτερών γεύσεων, η σαρφ ή έξτρα σαρφ-καυτερή ή πολύ καυτερή είναι η ιδανικότερη επιλογή. Στη Βόρεια Γερμανία μάλιστα, σερβίρεται άφθονη με την κουτάλα.
Μουστάρδα διαίτης: Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη των Γερμανών για τις μουστάρδες, που παρασκεύασαν μία μουστάρδα που λέγεται ντιέτζενφ, δηλαδή μουστάρδα διαίτης. Είναι πρασινόχρωμη και ανάλατη και ειδικά φτιαγμένη για εκείνους που δεν τρώνε αλάτι.

Αμερικανικές μουστάρδες

Η αυθεντική αμερικανική φτιάχνεται από σπόρους άσπρης μουστάρδας με ζάχαρη, άσπρο κρασί ή ξίδι, το χρώμα της είναι κίτρινο, έχει γεύση γλυκιά και μάλλον μοιάζει περισσότερο με παχιά σάλτσα παρά με μουστάρδα. Εξαιτίας της ελαφριάς γεύσης της, χρησιμοποιείται ευρέως σε χοτ ντογκ και χάμπουργκερ.

Ιταλικές μουστάρδες

Μουστάρδα με φρούτα

Με αφετηρία τον 16ο αιώνα, η μοστάρντα ντι φρούτα ακόμη αποτελεί ένα εξαιρετικό είδος μουστάρδας, η οποία καταναλώνεται με κουταλιές, όπως μαρμελάδα, αλειμμένη σε ψωμί.
Φτιάχνεται από ένα μείγμα από διάφορα φρούτα, όπως σύκα και κεράσια, κομμάτια από αχλάδι, λεμόνι και ροδάκινα, ζαχαρωμένα μέσα σε σιρόπι που περιέχει λάδι μουστάρδας. Εξαιτίας της γλυκόξινης γεύσης της, τη χρησιμοποιούμε σαν πρωτότυπη σάλτσα για τα κρύα κρεατικά.
Μουστάρδα ντομάτας Φτιάχνεται από λιαστές ντομάτες, ολόκληρους σιναπόσπορους, ξίδι κρασιού, ζάχαρη, αλάτι, οξέα τροφίμων και μπαχαρικά και είναι αρκετά εύγευστη.

Αλλα είδη μουστάρδας

Ασπρη μουστάρδα

Η άσπρη μουστάρδα χωρίζεται στην απλή και στην ώριμη. Η απλή είναι αυτή που φυτρώνει ακόμη και πάνω σε βρεγμένο μπαμπάκι και μαζί με το νεροκάρδαμο χρησιμοποιείται για σάντουιτς, ενώ από την ώριμη άσπρη παίρνουμε τους σπόρους, που χρησιμοποιούνται ολόκληροι στα τουρσί.

Μαύρη μουστάρδα

Η μαύρη είναι πιο καυτερή από την άσπρη μουστάρδα.
Καφετιά ή ινδική μουστάρδαΕίναι ο ολόκληρος σπόρος μουστάρδας που χρησιμοποιείται στις συνταγές για κάρυ και είναι λιγότερο έντονη από τη μαύρη.

Πάπρικα

Είδος πιπεριού απο τους καρπούς ποικιλίας γλυκιάς κόκκινης πιπεριας.

Τα φυτά προσαρμόζονται σε κάθε κλίμα και γι' αυτό η πάπρικα παράγεται σε όλον τον κόσμο. Οι καρποί της είναι κόκκινοι ή κίτρινοι και όταν ωριμάσουν έντονο κίτρινο ή πορτοκαλί χρώμα. Ξεραίνονται και κονιοποιούνται για να παραχθεί η πάπρικα η οποία είναι ζωηρόχρωμη κόκκινη σκόνη. Υπάρχουν διάφοροι τύπου με έντονο άρωμα και γεύση που κυμαίνεται από γλυκιά έως δριμεία.

Ιστορία

Το όνομα της πάπρικας πιθανότατα προέρχεται από το όνομα του πιπεριού που στα σέρβικα είναι ''πάπαρι''. Η λέξη Capsicum προέρχεται από την ελληνική λέξη ''κάψα'' και η λέξη ''annum'' από την λατινική ''anuns'' που σημαίνει ''έτος''. Ο Χριστόφορος Κολόμβος μετέφερε το φυτό πάπρικας κατά το πρώτο ταξίδι του στην Αμερική. "Γλυκια σαν αμαρτία και καυτή σαν το διάβολο"λένε για τη γεύση της. Η φήμη της σαν μπαχαρικό και με θεραπευτικές ιδιότητες έκανε την εξάπλωσή της ταχύτατη στον αρχαίο κόσμο απο την Ισπανία έως και την Ινδία.

Χρησιμοποιείται ευρύτατα στην κουζίνα πολλών χωρών όπως στην Ουγγαρία (είναι το εθνικό μπαχαρικό και χρησιμοποιείται σε καυτά πιάτα με κρέας όπως το γνωστό ''γκούλας''), στις Βαλκανικές χώρες, την Ισπανία.
Είδη πάπρικας

Διαλεκτή πάπρικα: Περιέχει τους καλύτερους καρπούς, έχει έντονο χρώμα και απαλό άρωμα.
Γλυκιά πάπρικα : Εχει γλυκιά, πιπεράτη γεύση, είναι νόστιμη και πολύ δημοφιλής. Χρωματίζει τα πιάτα, βαθυκόκκινα.
Κόκκινη πάπρικα : Είναι η πιο καυτερή απ' ολες και χρησιμοποιείται κυρίως σε ουγγρικά και βιεννέζικα πιάτα.



Paprika ( capsicum annum)

Persillade

Μείγμα ψιλοκομμένου σκόρδου και μαϊντανού. Προστίθεται στο φαγητό κατά το τελείωμα του μαγειρέματος

Περσιγιάντ

Μείγμα ψιλοκομμένου σκόρδου και μαϊντανού. Προστίθεται στο φαγητό κατά το τελείωμα του μαγειρέματος





Persillade

Πάπρικα

Πιπέρι φτιαγμένο απο γλυκές κόκκινες πιπεριές.

Τα φυτά προσαρμόζονται σε κάθε κλίμα και γι' αυτό η πάπρικα παράγεται σε όλον τον κόσμο. Φυτεύονται στις αρχές της άνοιξης και η συγκομιδή γίνεται το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, όταν οι καρποί είναι στιλπνοί και ώριμοι. Οι καρποί της είναι κόκκινοι ή κίτρινοι και όταν ωριμάσουν έντονο κίτρινο ή πορτοκαλί χρώμα. Ξεραίνονται και κονιοποιούνται για να παραχθεί η πάπρικα η οποία είναι ζωηρόχρωμη κόκκινη σκόνη. Υπάρχουν διάφοροι τύπου με έντονο άρωμα και γεύση που κυμαίνεται από γλυκιά έως πολύ έντονη

Ιστορία

Το όνομα της πάπρικας πιθανότατα προέρχεται από το όνομα του πιπεριού που στα σέρβικα είναι ''πάπαρι''. Η λέξη Capsicum προέρχεται από την ελληνική λέξη ''κάψα'' και η λέξη ''annum'' από την λατινική ''anuns'' που σημαίνει ''έτος''.Παρόλο που η πάπρικα δεν προέρχεται από την Κεντρική Αμερική, η χώρα στην οποία η τέχνη της καλλιέργειας της έχει περισσότερο τελειοποιηθεί είναι το Μεξικό.

Paprica - Capsicum annum

Paprika

Πιπέρι φτιαγμένο απο γλυκές κόκκινες πιπεριές.



Capsicum Annum

Τα φυτά προσαρμόζονται σε κάθε κλίμα και γι' αυτό η πάπρικα παράγεται σε όλον τον κόσμο. Φυτεύονται στις αρχές της άνοιξης και η συγκομιδή γίνεται το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, όταν οι καρποί είναι στιλπνοί και ώριμοι. Οι καρποί της είναι κόκκινοι ή κίτρινοι και όταν ωριμάσουν έντονο κίτρινο ή πορτοκαλί χρώμα. Ξεραίνονται και κονιοποιούνται για να παραχθεί η πάπρικα η οποία είναι ζωηρόχρωμη κόκκινη σκόνη. Υπάρχουν διάφοροι τύπου με έντονο άρωμα και γεύση που κυμαίνεται από γλυκιά έως πολύ έντονη

Ιστορία
Το όνομα της πάπρικας πιθανότατα προέρχεται από το όνομα του πιπεριού που στα σέρβικα είναι ''πάπαρι''. Η λέξη Capsicum προέρχεται από την ελληνική λέξη ''κάψα'' και η λέξη ''annum'' από την λατινική ''anuns'' που σημαίνει ''έτος''.
Παρόλο που η πάπρικα δεν προέρχεται από την Κεντρική Αμερική, η χώρα στην οποία η τέχνη της καλλιέργειας της έχει περισσότερο τελειοποιηθεί είναι το Μεξικό.

Σιμπουλέ

Είναι το λεγόμενο σχινόπρασσο

Ciboulette

Είναι το λεγόμενο σχινόπρασσο

Saffron

Πολύ εκλεκτό πανάκριβο μπαχαρικό που δίνει χρώμα και γεύση στα ριζότα, την παέλια και την ψαρόσουπα, μπαίνει στη ζύμη για ψωμί και πίτες, σε τυριά. Στην Κοζάνη φτιάχνουν με κρόκο και ένα οινοπνευματώδες ποτό
Αλλες ονομασίες Κρόκος, σαφράν
( Crocus sativus - Iridadeae - Saffron)

Ginger

Είδος φυτού με καυτερή πιπεράτη γεύση. Χρησιμοποιείται στη μαγειρική ιδιαίτερα απο την ασιατική κουζίνα αλλά και στη ζαχαροπλαστική σαν σκόνη για τη παρασκευή μαρμελάδας, κομπόστας, κέικ και μπισκότων.

Πιπερόριζα Zingiber officinale Roscoe